Τέσσερις λέξεις....

...... Τέσσερις λέξεις.....

Τι χρειάζεται άλλο

να νοιώσεις πως ζεις

πως υπάρχεις

πως σου ανήκει ο κόσμος ολόκληρος??????????

.........Βγήκα έξω

και κοίταξα τον ουρανό.

Πυροτεχνήματα.

Χρώματα απίστευτα........

Όχι......

Δεν κοίταζα γι αυτό.....

Έψαχνα τον Θεό.

Να τον ευχαριστήσω.

Για το πρώτο καρδιοχτύπι

την πρώτη ευχή.......

Τέσσερις λέξεις

και δύο τελείες........

Όχι τρεις.

Όχι παραπάνω.

Δύο.

Όπως εγώ κι εσύ

το χθες και το αύριο..........

Ο Θεός

δεν ξέρω που είχε κρυφτεί

δεν τον είδα.....

Είδα ένα φεγγάρι ολόκληρο

και γύρω του

δαχτυλίδι με τα χρώματα

του ουράνιου τόξου.......

.....Δεν πίστευα στα μάτια μου.......

Κράτησα την αναπνοή μου.

Δεν ήταν λογικό......

Τέσσερις λέξεις

Δύο τελείες

και το ουράνιο τόξο κύκλος.....

Φώναξα.

Να βγουν έξω.

Να δουν κι οι άλλοι.

Να χω μάρτυρες......

Το ουράνιο τόξο μου

αγκάλιαζε το φεγγάρι........

Τέσσερις λέξεις

Δύο τελείες

Κι ένα θαύμα.........

Ο Θεός.....

μέσα στα λόγια σου.....

Μπροστά στα μάτια μου.

Στα χέρια μου που έτρεμαν πια......

Σκέψεις.......

.....Σκέψεις πολύπλοκες......Κυριακάτικου πρωινού

Σκέψεις στη σκιά του,που σκεπάζει την ύπαρξή μου.

Χαμογελώ

Τα σεντόνια ωκεανός

όχι μπλε

όχι γαλάζιος

(......μπορεί να ναι γύρω-γύρω πράσινος?)

Κουλουριάζομαι

κι απλώνομαι

.....Ταξιδεύω

Βυθίζομαι

 ..... Όχι......όχι ωκεανός τελικά.....

Βουνοκορφή

....... Από εκείνες που κατακτάς δύσκολα

Που ξεκινάς νωρίς να τις ανέβεις

και νωρίς φτάνεις στον προορισμό σου

Ανάσες

ιδρώτας

Ελευθερία.......

 Σκέψεις πολύπλοκες,

Ασυνάρτητες......

Σκέψεις Κυριακάτικου πρωινού

Χαμόγελο μπερδεμένο

μάτια κλειστά.......

 

Κι αυτός ακόμη εκεί......

Κάτω απ τη σκιά του εγώ.......

Φεγγαράκι μου...........

Μη στέκεσαι και σπαράζεις στον τάφο μου Εκεί, Δεν είμαι. Δεν κοιμάμαι. ---- Οι χιλιάδες άνεμοι που πνέουν Είμαι. Το διαμάντι που λαμπυρίζει στο χιόνι, Είμαι. --- Είμαι η ηλιαχτίδα πάνω στο γινωμένο στάρι και η απαλή βροχούλα του φθινόπωρου --- Όταν ξυπνάς στη σιγαλιά του πρωϊνού Εγώ θα είμαι το γρήγορο ψηλά πετάρισμα των πουλιών που πετούν σε κυκλικά σμήνη --- Εγώ είμαι τ' απαλά τ' αστέρια που τρεμοπαίζουν τη νύχτα -- Μη στέκεσαι και σπαράζεις στον τάφο μου. Εκεί δεν είμαι. Δεν είμαι νεκρός!

Ηow to fly

"I was only a child

When I learned how to fly

I wanted to touch the colours of the bleeding sun

And then I fell from the sky

You never saw me again

Not even when I returned

You never noticed my broken heart

Or how my wings were burned

But if they tell you they saw me

Do a swan dive off that bridge

Remember I was always more afraid to die

Than I ever was to live.

And on the day I disappear

You'll all forget I was ever here

I'll float around from coast to coast

And sing about how you made me a ghost..."

ΜΕΙΝΕ ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΗΒΑΙΟΣ

..........επειδή βρέχει.........απλά!

Mια Aχτίδα.

....Στο σκοτάδι μια αχτίδα......

κι εκεί που τίποτα δεν υπάρχει

μια σκιά μεγαλώνει....

Είναι δική μου

γιατι υπάρχω......

Είναι δική μου

γιατί είσαι ο ήλιος....

Γιατι απ τις χαραμάδες μπαίνεις

των παραθύρων της ψυχής...

.....Στη γωνιά μου κουλουριασμένη

μα η σκιά τεντώνεται....

χέρια βγάζει...

χέρια να φτάσουν σ εσένα.....

Και μένω ακίνητη

σαν πάντα...

κουλουριασμένη

σαν πάντα......

......Αν έσπαγαν απο το φως σου,

όλα γύρω μου....

θα μ έκαιγες αλήθεια?

......Σα να μουν πεταλούδα

θα μ έκαιγες?

 .....Σταματώ το μυαλό μου,

ελευθερώνω την ψυχή μου.

Ν ανοίξει δρόμους να ρθει κοντά σου....

....Αν θα καω,

αν τα φτερά θα λιώσουν.....

Θα μεινει εκείνο που κέρδισες......

Εκείνο που ευτυχισμένο κι άυλο

Δικό σου θά ναι.....